Een flink brok kalksteen uit het Maastrichtien, dat bestaat uit fragmententjes van de vele dieren met een kalkskelet die toen in de ondiepe warme zee leefde. Alleen de “muntjes” kalkschalige foraminifera, Orbitoidae, zijn herkenbaar. Maar dit zijn kleine eencellige diertjes. Het brok zou allang uit elkaar gevallen zijn als ik het niet met houtlijn verstevigd had.
Het komt uit een tijd dat het Krijt ten einde liep, een tijdvak dat heel anders was als de wereld waar we nu leven. De contineten lagen nog op een heel andere plaats en wat belangrijk was, het was een echte broeikas wereld. Het hoge CO2 gehalte waar men nu zo bang voor is was toen normaal. Zelfs in gematigde streken kon de middagtemperatuur boven de 40 graden komen. Ook was er veel meer zee als nu. Niettemin tierde het leven volop. Het was het tijdperk van de dino’s en in de zeeën was het ook flink druk. Het was ook het tijdperk [samen met de Jura] waarin veel kalksteen werd afgezet in de zeeën, door de skeletjes van al de diertjes. Maar het einde kwam eraan. Eerst geweldige vulkaanuitbarstingen { een miljoen jaar voor het einde] in India zorgde voor milieu schade. De Deccan traps zoals deze massale basalt lagen genoemd worden zijn hiervan het resultaat. Maar het leven ging verder. Pas de inslag van een meteoriet bij Mexico zorgde voor een geweldige ramp. Enorme stofwolken omhulde maanden lang de aarde.
Planten stierven en de grote planteneters hongerde dood. Alleen dieren die een voorraadje hadden of een tijd zonder eten konden overleefde. Toen brak een nieuw tijdperk aan, het Tertiair. Alle grote Dinosauriërs waren verdwenen. Allerlei posities in de voedselpiramide waren vacant. En de weg lag open voor de overlevers, met namen de zoogdieren en de vogels. Maar het klimaat verandert nog niet meteen. Ook in het Tertiair is het nog warm, langzaam gaat de temperatuur op aarde naar beneden, maar pas flink als twee miljoen jaar geleden de ijstijden beginnen.
De aarde in het krijt
De aarde nu. Afbeeldingen Natuurhistorisch Museum Maastricht.
Antoinette Duijsters 
Voor winterhaters moet het toen een paradijs zijn geweest :-).
Johan, zeer zeker, maar je moest ook niet bang uitgevallen zijn, met al die grote dieren.
ergens moet ik ook nog van die afdrukken in steen hebben ui de eiffel(tribolieten!!!!)
Cor, tribolieten, prachtig, ik heb er ook eentje uit Engeland.
Met interesse gelezen Antoinette…
Lieve groet van Annet (altijd op zoek naar steentjes)
Ha, Annet, maar woon jij niet in een gebied waar de Noordelijke zwerfstenen te vinden zijn?
Straks ligt de kust weer bij Maastricht. Of andersom.
Blew, ligt eraan wanneer straks is, vergeet niet dat de Noordzee ook wel eens helemaal droog gelegen heeft.
Jammer dat ik Brontosaurus niet van het VKblog mee heb kunnen nemen.
Hij zou hier wel pap van lusten 😉
He, brontosaures, die kon je niet meenemen, jammer, het was een leuk diertje:-)
Als scholier smulde ik ervan, de verhalen over die heel vroege perioden op aarde.
En geen mooiere dieren dan dinosaurussen, voor een kind… 🙂
Bart, voor mij zijn vogels altijd de mooiste geweest:-)
Gister hoorde ik iets over extincties in het verleden
en dat we waarschijnlijk de zesde extinctie in gaan
Assyke, het begint er helaas op de lijken en door de mens veroorzaakt.
Altijd leuk, even herhalen wat ik heel lang geleden op school moest leren en dus weer al vergeten was.
Behalve als het je interesse heeft, dan vergeet je het niet.
Als je niet zo jong meer bent, dan toch wel.
Jacopone, mijn geheugen is gelukkig nog heel goed.
Weer genoten van een interessant blog, meeste was ook ik al vergeten 😦
Dank je wel Antoinette!
Overigens snap ik niks van dat WP, ik een subscribe bij je maar ontvang geen bericht als je iets nieuws hebt geplaatst, van anderen wel, rara weet jij het?
Fijne avond nog!
Beukmans, dank je.
Oei daar vraag je wat ik zou het echt niet weten.
Morgen Antoinette,
Best wel gek, ik probeer het nog een keer, schrijf ik me eerst uit en weer opnieuw in. Anders weet ik het ook niet.
Fijne dag, hier aan de kust waait het behoorlijk.
Beukmans, ik heb bericht gekregen dat het nu wel gelukt is.
Geweldig blog. Eigenlijk zou je een keertje in de tijd moeten kunnen reizen. Om het echt te zien zoals het was
Paco, dat denk ik zo vaak, een reis naar het verleden wat een avontuur.
Dit is precies in mijn straatje, Antoinette, als oud-paleontoloog. En hoe vaak heb ik niet door de grotten van Bemelen en Valkenburg gezworven (1958-62).
Ceesgegroetje
Cees, je bent lang genoeg in Zuid Limburg geweest om met deze schoonheden kennis te maken.