Agaporniden in huis.

Al eerder op mijn vorig blog geplaatst.
Eerst een inleidend blog en dan twee fotoblogs, die laten zie hoe het is om Agaporniden in huis te hebben en ze te laten broeden.
Het begon, zoals vaak, met een vogel. Gekregen van mensen die er van af wilden, hij werd niet tam. Dit was onzin, want Dotje de eerste was al redelijk tam en werd al snel heel tam. Maar alleen is maar alleen, dus kwam er een vrouwtje bij, Lotje. Zoals op het aquarel te zien is verschillen ze nogal van kleur. Dotje is de pastelkleurige, Lotje de groene of wildkleur. Het duurde niet lang of het eerste nest was in de maak en er zouden nog veel volgen. Dit proces wordt in de volgende blogs getoond.

Dotje links, lotje rechts.

Het zijn Agapornis roseicollie, na de grasparkiet inmiddels de meest voorkomende papegaai in gevangenschap. De reden hiervan is het gemak waarmee ze zich aanpassen en het zijn gewoon leuke vogels die heel tam worden als men daar aandacht aan schenkt.
Maar het beste is ze toch als paartje te houden, ook al laat men ze niet broeden.

In de ingang van hun nestkast

Agaporniden zijn echte Afrikaanse papegaaien en familie van de grijze roodstaart en de poicephalus soorten, waar Dotje de tweede toe behoort.
Agapornis komt agape wat liefhebbend betekend en ornis is vogel. Dus liefhebbende vogel. roseicollie van rosa is rozerood en collum is hals.
Van alle agaporniden is de roseicollie het gemakkelijkst te houden, hoewel afkomstig uit de halfwoestijn van Namibië, passen ze zich heel goed aan. Ze leven tegenwoordig zelf tussen de bebouwing van steden en nestelen onder het dak. Hun voedsel bestaat vooral uit zaden, aangevuld met fruit, groen en in de broedtijd insecten.

Verspreidingsgebied.

Er is weinig verschil tussen man en vrouw, bij een volwassen vrouwtje staan de bekkenbeentjes verder uit elkaar. Ze zijn 15-16 cm groot. Maar je moet ze dan goed in de hand hebben en goed kunnen voelen. Mijn wijsvinger pas er precies tussen.
Ze zijn met 9-10 maanden volwassen, maar laat ze liever niet broeden voor ze een jaar zijn.
In het wild leven ze in 10-25 koppels bij elkaar en broeden als de regentijd zorgt voor voldoende voedsel. In gevangenschap zouden ze blijven broeden, dus moet op tijd in gegrepen worden. Nestkast weg en wat minder eiwitrijk voedsel.