De beuk [Fagus sylvatica], hoort samen met de eiken en tamme kastanje tot de napjesfamilie.
Nu bestaat hier maar een soort beuk, namelijk de gewone groene, zowel de rode als de varenbeuk worden ge ent op de onderstam van een groene beuk, deze ent blijft altijd zichtbaar.
Beuk in het voorjaar
Hoe beukennootjes eruit zien weet bijna iedereen, maar de bloemen?
De beuk bloeit tegelijk met het uitkomen van het blad. De bloemen vallen niet erg op en daarom ziet bijna niemand ze.
De mannelijke bloemen hangen mooi naar beneden bij deze rode beuk.
Maar de vrouwtjes, die zijn bijna niet te zien, dus even plukken, bovenaan naar links een vrouwelijk katje, de rest zijn mannetjes.
Antoinette Duijsters 
Mooi dat ik dat nu weet van dat enten…
Napjesfamilie: schattig…..
Mooie bijdrage Antoinette!
Annet, dank je.
Het zijn mooie bomen. ik heb het geluk dat er een aantal tegenover het huis staat. Dat ze ook bloeien viel me pas een jaar of tien geleden op. Ook de eiken bloeien prachtig op het moment.
Stripman, ja als je er tegen aan kijk of naar vogels zit te kijken valt het bloeien op.
je hebt gelijk, de nootjes kende ik wel, en de bloemen niet. maar nu zijn ze mooi inbeeld gebracht.
Ton, ze zijn ook maar klein.
Weer mooi geillustreerd. Er staat een rode beuk in ons veld, maar heb deze katjes nog nooit gezien. Toch eens beter opletten.
Marleen, heer bloeien ze nu, of zijn net uitgebloeid. De mannetjes liggen dan onder de boom.
Mooi gezicht. Zou eigenlijk het hele jaar zo moeten zijn.
Johan, helaas het is niet zo.
Leuke informatie
maar die napjes, wat zijn dat eigenlijk?
Zo’n klein naampje voor zo’n woudreus 😉
Selma, dat weet jij. maar voor degene die het niet weten, de omhulzels van hun zaden:-)
De natuur heeft vele geheimen. Beetje bij beetje worden zo door Antoinette onthuld.
Ingrid en heel veel weet ik ook niet:-)
Daar sluit ik me bij aan, dat van die napjes wist ik bijvoorbeeld niet!
Misschien omdat wij ze als kind bootjes noemden (ze hebben de vorm van een sloepje).
Selma, het mooiste voorbeeld vind ik de napjes van de eikels.
Die eikeldopjes noemden wij juist pijpenkopjes!
Kennelijk zijn er lokale (dialect)verschillen in zulke namen.
En de taal van de bioloog die de boel officieel vastlegt, die wint 😉
Als kind gebruikten we het woord napje voor de navel.
Navel was een eng woord dat dokters gebruikten, wij zeiden napje.
En als je dan naar een beukennootje kijkt, denk je niet aan een navel.
Ik denk dat er vroeger heel veel meer regionale verschillen waren in woordgebruik.
Selma, wij noemde de eikelnapjes ook pijpenkoppen, en de beukenapjes ook bootjes. De tamme kastanje prikkels.
Dus waarom deze bomen familie zo heet, ik weet het niet en ben het ook nog nergens een goede verklaring tegen gekomen.
De naam snap ik nu toch wel hoor. Heb even een beetje gezocht ook:
nap is gewoon een antiek woord voor bekertje, bakje, kommetje.
En de boomvruchtjes worden daarin ‘gedragen’.
De moderne taal gebruikt dat woord alleen niet meer, hooguit in oude verhalen over bedelaars met een bedelnap of zo. Daarom klinkt die naam Napjesdragersfamilie toch wat raar.
http://www.encyclo.nl/begrip/Napje
Selma, mooi dat je het gevonden hebt, ik had daar niet aan gedacht.
Maar ik heb dan ook iets moois met die boom!
Had je mijn blogje gezien? Ook allemaal beuken! 😀
http://selmasalo.wordpress.com/2012/05/03/bomen-vertellen-van-liefde-en-oorlog/
Rode (wij noemen ze bruine) beuken zijn onder mijn favoriete bomen. In het Engels hebben ze een betere naam: “copper beeches”.
Bruine beuken mag ook, als je eronder staat zie vele kleuren.
Lang geleden dat ik beukenootjes zag, en in mijn handen had…..ik was het al weer bijna vergeten….
Bart, geen beuken bij jou in de buurt.
Stoere boom, mooie foto’s!
Ramirezi, dank je.
Tot het einde van de 19e eeuw kende men in Nederland de rode beuk alleen als notarisboom, dat wil zeggen een op een groene onderstam geënte variant, waarvan de entplek regelmatig door de meniezwam Nectria ditissima wordt aangetast. In de oprijlaan van kasteel Hackfort in Vorden zijn hier enkele voorbeelden van te zien. Rond 1890 ontdekte men hoe men uit zaad rode beuken op kan kweken en sindsdien zijn rode beuken aangeplant zonder groene onderstam. Een van de oudste exemplaren van een niet geënte rode beuk is te vinden in het Worpplantsoen in Deventer.
Beste Gerrit jan Keizer, fijn dat u reageert, ik geniet van uw boek.
De beuken die hier in de buurt staan zijn nog geënt, maar de een naar de andere sterft. Ze zijn aan hun einde.
Ook staan hier varenbeuken, met ingesneden blad.
Michel de Montaigne, de 16de eeuwse filosoof, schrijft hoe zijn dochter eens voorleest uit een boek waarin het woord fouteau voorkomt, ´beuk´, en dat haar gouvernante haar dan woedend sommeert met lezen te stoppen. Want dat woord lijkt teveel op foutre, ´geslachtsgemeenschap hebben´. Al gebruikt Montaigne een sterker woord daarvoor. Het is een eyeopener om te lezen wat Montaigne vervolgens schrijft. Lees Montaigne, als je iets over beuken wilt weten… (grijns)
Selma, ik kan het mij goed voorstellen, boeken zijn gevaarlijk:-)