De derde witte voorjaars bloeier is de vogelkers [ Prunus padus].
Het is een hoge struik of kleine boom, met een voorkeur voor humeuze- liefst leemhoudende grond met horizaal bewegend grondwater. Nu dat is hier volop te vinden. In de rest van Nederland komt ze vooral in rivier en beekdalen en de duinen voor.
Het blad komt tegelijk met de bloei, de bloemen zijn wit, staan in een tros en ruiken naar seringen. Het blad blijft zacht en de bessen worden donker blauw.
Dit integenstelling tot de Amerikaanse vogelkers, deze krijgt leerachtige bladeren, meer kleineren bloemen in een tros en rood paarse bessen. Bovendien groeid ze op zandgrond.
Mooie bloesems !
Johan en de Stripman dank jullie.
Ik sluit me aan bij Jan!
‘horizontaal bewegend grondwater’ 🙂
Annet, grondwater kan zich ook verticaal bewegen:-)
Was die amerikaanse vogelkers niet ooit een pest?
Ja dat was en is de bospest.
Een schitterende bloesem en mooie foto’s ! Ik kende hem niet. Nu lees ik dat ‘Padus’ van Po vandaan komt en dat de vogelkers vroeger (!) in grote getale langs de Po groeide. Jammer dat dat niet meer zo is.
Marleen, er is wel meer mooi verdwenen, helaas.
Doen me ook aan seringen denken, grappit dat de geur dus ook al overeenkomt… 🙂
Het is koud, de buren moesten net nog ruiten krabben bij hun auto.
Laten we maar hopen dat de appelboom, met zijn uitlopende knoppen, hier geen schade van gaat oplopen. Maar het gaat natuurlijk zoals het gaat hè, de natuur gaat zijn eigen gang… 😉
Bart, het fruit loopt dit jaar flink schade op, is niet anders helaas.
Nou dat is een heerlijke geur en de bloemen zijn mooi. Op de radio hoorde ik dat het nu te koud is voor de tijd van het jaar. Maar de natuur is nu erg mooi.
Zilvertje, te koud betekend dat veel vruchten nu bevriezen, hier komen kleine zwarte vruchtjes aan. De kunnen nu bevriezen, dus niets voor de dieren.
Jammer hè!
Ja!
En ze staan hier nu ook in bloei !!
Stripman, bij de vijver:-)
Ja, en een stukje verderop aan de rand van een broekbosje…
Stripman, dat is ook een goed plekje, daar staan de mijne ook:-)